Да “Людзей на балоце”, у Глінішча…
У духоўным набытку нашага народа і вялікай беларускай літаратуры, сусветнай літаратуры творы Івана Мележа стаяць на асобай прыступцы. Яны, бясспрэчна, — найвышэйшы ўзор усёй беларускай прозы, самая высокая і сонечная, як некалі згадваў Пімен Панчанка, вяршыня беларускай літаратуры. Яго прыгожая і мудрая палеская сага – “Людзі на балоце” — у свой час ашаламіла, усхвалявала, узмацніла пачуццё гордасці за нашу літаратуру, за свой народ. І, бясспрэчна, не маючы такога багацця, нам, беларусам, вельмі складана было б сёння даказаць, што мы сапраўды адзіны народ і “людзьмі завемся”.
Read more