Яшчэ з самага дзяцінства дзякуючы маім школьным настаўнікам, асабліва Т. М. Ядранцавай, Г. Ф. Ігнатовіч, у мяне нарадзілася нястрымная цяга да друкаванага слова, якое, здавалася, створана не звычайным чалавекам, а асобай, валодаўшай найвялікшымі здольнасцямі, што мая галава ўцяміць ніяк не магла. Мне здавалася, што яно, друкаванае слова, не што іншае, як божае тварэнне. Вось чаму, пачынаючы з лемантара, я прыкіпеў да кнігі.
Read moreЗа свой пяцідзесяцігадовы стаж рабселькораўскай дзейнасці не раз былі ў мяне так званыя “адлівы і прылівы”. Вырашыў: больш не буду пісаць у перыядычныя выданні. Прычыны на тое былі аб’ектыўнага і суб’ектыўнага характару. Толькі на змену гэтаму заспакаенню заўсёды прыходзіла творчая актыўнасць. У ранейшым Тураўскім раёне выходзіла газета “Ленінскія заветы”, дзе друкаваліся мае матэрыялы. Тады я працаваў настаўнікам у Пагосцкай сямігадовай школе і адначасова вучыўся на завочным аддзяленні Гомельскага педагагічнага інстытута. І сваю педагагічную работу вырашыў не мяняць ні на якую іншую – мары жыцця не здраджваюць.
Read moreКалі сёння я нагадваю свае гады, а іх набіраецца ў жніўні ажно семдзесят пяць, то падаецца як багата пражыў. І гады гэтыя, і будучы мой юбілей – гэта даты і падзеі аднаго чалавека. А калі юбілей у газеты, то гэта ўжо прыкметны гістарычны летапіс эпохі. І пісалі яго ў маёй «жыткаўчанкі», у майго “Новага Палесся” старонкі гэтага летапісу на працягу 80-ці гадоў дзесяткі журналістаў і сотні пазаштатных аўтараў газеты. Прытым газета гэта давала многім пуцёўку ў самастойнае жыццё з адным запісам у працоўнай кніжцы канкрэтнай прафесійнай дзейнасці.
Read moreВот и ушла в прошлое еще одна зимушка-зима. Выдалась она хорошая, настоящая, равномерная, будто бы подчеркнула наш белорусский толерантный характер…
Read moreНе часта сустрэнеш чалавека, у працоўнай кніжцы якога значацца толькі кароткія запісы аб тым, што ўсё жыццё ён працаваў у адным калектыве, быў адданы адной раз і назаўсёды абранай справе. А вось Алена Цімафееўна Якубоўская, якая зараз знаходзіцца на заслужаным адпачынку, менавіта з такіх работніц.
Read moreЖыццё змалку не песціла Віктара Ярмаша – простага, зямнога хлапчука з вёскі Кажановічы.. Нарадзіўся ў 1938 годзе, таму басаногае дзяцінства прыпала на цяжкія ваенныя і пасляваенныя гады. Іх ў сям’і было трое дзяцей, бацька працаваў ездавым, маці таксама працавала ў калгасе.
Read moreСвятлана Сяргееўна – пенсіянерка, але калі крочыць па цэнтральнай вуліцы нашага райцэнтра – Карла Маркса, то міжволі запаволіць сваю хаду насупраць двухпавярховага будынку рэдакцыі раённай газеты “Новае Палессе”, лагодным позіркам акіне шыбы тых аканіц, за якімі прайшло амаль усё яе працоўнае жыццё у сценах мясцовай друкарні.
Read moreТак складаўся мой лёс, што ў канцы 1963 года я быў прызначаны намеснікам рэдактара Жыткавіцкай раённай газеты “Новае Палессе”. У студзені 1965 года рашэннем бюро Жыткавіцкага райкама партыі былі ўскладзены на мяне абавязкі ўзначальваць раёнку.
Read moreСвята працы. Раённы злёт перадавікоў. Гэта свята, якога не толькі чакаюць, да якога не толькі рыхтуюцца. Гэта свята, якое ствараюць сваім талентам і працай вучоныя і кіраўнікі, журналісты і механізатары, настаўнікі і будаўнікі, урачы і паляводы. Гэта свята плёну і здабыткаў.
Read moreВельмі шмат цёплых шчырых віншаванняў мужчынамі адрасавана было ў гэтыя дні самым дарагім, родным, каханым. Бадай, у кожным працоўным калектыве стаяла святочная атмасферы — калегі віншавалі з вясеннім святам. Сустрэчу-віншаванне з лепшымі прадстаўніцамі з розных сфер нашага жыцця наладзіла і кіраўніцтва раёна. Прайшло свята днямі ў гарадскім цэнтры культуры.
Read moreМіхаіл РУСЫ, міністр сельскай гаспадаркі:
— Наша сям’я пастаянна была падпісчыкам “Новага Палесся”, і таму першым перыядычным выданнем, якое патрымаў у сваіх руках у дзіцячым узросце, была раёнка. Дарэчы, яна заўсёды грэла маю душу больш чым другія. І гэта заканамерна: сваё яно і ёсць сваё.
Read moreГазета павінна быць прыгожай — лічыць адказны сакратар рэдакцыі Святлана Анатольеўна Чопчыц. Гэта спецыфіка яе працы: сапраўды рабіць газету прыгожай, у прамым сэнсе слова, патрэбна скампанаваць, аформіць, стварыць газетную старонку з падрыхтаваных журналістамі матэрыялаў…
Read moreБолее трех десятков лет отдано любимому делу в дружном коллективе. Эти годы бывший главный бухгалтер районной газеты Людмила Васильевна Кицура вспоминает как что-то очень светлое. А еще добавляет: «Сколько работала в редакции, столько занималась строительством». А было все так…
Read moreВетэраны «Новага Палесся», як ніхто іншы, хварэюць душою за родную газету. Яны ўмеюць і пахваліць, і даць кваліфікаваную параду, і тактоўна пакрытыкаваць…
Read more