Аж за трыма рэкамі ад райцэнтра – Скрыпіцай, Прыпяццю і Сцвігаю ды чатырма мастамі раскінулася вёска з прыгожаю назваю Азяраны – цэнтрам аднайменнага сельскага Савета. Ландшафты тут, што і казаць, рыбацкія, паляўнічыя, прырода на любату. Вось і ў гэты дзень, калі мы ехалі ў Савет, на чыстых, бялюткіх ад снегу рэках Прыпяць і Сцвіга здалёк відаць былі сілуэты неўтаймаваных рыбаловаў, што варажылі над лункамі ў чаканні добрага клёву ды свежай, такой пажаданай ўзімку рыбкі. Па суседству раскінуліся неабдымныя абшары Нацыянальнага парка “Прыпяцкі” (нам нават пашчасціла пабачыць траіх зуброў, што вольна прагульваліся па заснежаных палетках паміж Азяранамі і Хваенскам), у ваколіцах Савета можна прытуліцца да пракаветнага дуба (калі б ён умеў гаварыць!), якому ўжо не адна сотня гадоў, а непадалёк пачынаецца такі ж маляўнічы Лельчыцкі раён.
Read more