Сустрэчы з насельніцтвам у гэтыя дні праводзіць кіраўніцтва Ленінскага сельсавета. Нядаўна такія сумесныя сходы адбыліся ў вёсках Грычынавічы і Палосцевічы.

Успамінаецца адно з раённых святаў, прысвечаных дажынкам, жамчужынай якога, лічу, быў і застаецца конкурс вясковых падворкаў. Як маніць-цягне тады ў той куток нашага райцэнтраўскага парка, дзе ажывае сапраўдная беларуская вёска з яе непаўторным нацыянальным каларытам.

Работу, да и всю жизнь сельского медика нередко сравнивают с подвигом. И это не преувеличение. Ведь специфика работы такова, что порой фельдшер должен принимать серьезные решения, от которых зависит жизнь пациента. А какова ответственность лежит на сельском враче. Поэтому коллектив Хвоенской врачебной амбулатории добросовестно относится к своей работе.

Якое жыццё бурліла ў пасляваенныя гады ў новым пасёлку лесанарыхтоўшчыкаў Хваенску! Нібы свежае віно ў чане… Працаваць сюды ў новаствораны Тураўскі леспрамгас прыехалі навасёлы з усіх куткоў былога Савецкага Саюза. Клуб стаяў памерамі не меншы, чым кінатэатр ў райцэнтры. А якая смаката прадавалася ў буфеце ды падавалася да сталоў у сталовай аддзела рабочага забеспячэння. Які смачны хлеб выпякала мясцовая пякарня. Прыезджыя елі і з сабою куплялі. Старажылы ўспамінаюць, што такі духмяны хлеб вязлі з сабою у адваротны шлях нават госці з далёкай Расіі. Пакажам, казалі, сваім землякам, які хлеб пякуць на беларускім Палессі…

Аж за трыма рэкамі ад райцэнтра – Скрыпіцай, Прыпяццю і Сцвігаю ды чатырма мастамі раскінулася вёска з прыгожаю назваю Азяраны – цэнтрам аднайменнага сельскага Савета. Ландшафты тут, што і казаць, рыбацкія, паляўнічыя, прырода на любату. Вось і ў гэты дзень, калі мы ехалі ў Савет, на чыстых, бялюткіх ад снегу рэках Прыпяць і Сцвіга здалёк відаць былі сілуэты неўтаймаваных рыбаловаў, што варажылі над лункамі ў чаканні добрага клёву ды свежай, такой пажаданай ўзімку рыбкі. Па суседству раскінуліся неабдымныя абшары Нацыянальнага парка “Прыпяцкі” (нам нават пашчасціла пабачыць траіх зуброў, што вольна прагульваліся па заснежаных палетках паміж Азяранамі і Хваенскам), у ваколіцах Савета можна прытуліцца да пракаветнага дуба (калі б ён умеў гаварыць!), якому ўжо не адна сотня гадоў, а непадалёк пачынаецца такі ж маляўнічы Лельчыцкі раён.

Многае для нас у тую шэрую снежаньскую раніцу сталася ў вёсцы Кольна новым. Новае памяшканне мясцовага сельскага Савета, да якога вялі новыя агароджы цэнтральнай вуліцы, новы інтэр’ер у самім будынку мясцовага самакіравання і, канешне ж, першая сустрэча з новым старшынёй сельсавета, на пачэснай і адказнай пасадзе якога Вольга Бойка ўсяго з 19 мая 2010 года. Столькі гадоў раней ездзілі ў пасёлак Грабянёўскі, у якім знаходзіўся да гэтага адміністрацыйны будынак Руднянскага сельсавета, і вось прыехалі па новай яго “прапісцы”, якая афіцыйна, юрыдычна замацавана з ліпеня мінулага года. І, зрэшты, ніякага дыскамфорту не адчулі, наадварот хацелася сказаць: даўно пара было зрабіць гэта. Бо ў вёсцы Кольна, дзе пражывае паўтары тысячы чалавек, сапраўды ясна чуваць сучасны гулкі пульс Савета: тут размешчана цэнтральная сядзіба аднаго з буйнейшых на Жыткаўшчыне КСУПа “Коленскае”, здалёк відаць дыхтоўны будынак двухпавярховай “прэзідэнцкай” школы, працуюць цэнтр культуры, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт, крамы, комплексна-прыёмны пункт, лазня, іншыя так неабходныя для насельнікаў сяла аб’екты інфраструктуры. А Кольна і ёсць менавіта не вёска, а сяло, бо спакон веку на Беларусі сяло адрознівалася ад вёскі не толькі большай колькасцю пражываючых тут месцічаў, а ў першую чаргу тым, што ў сяле заўсёды была царква…

“Зроблена нямала, але яшчэ патрэбна працаваць актыўней”, — такую выснову зрабіў старшыня райвыканкама Мікалай Какора, падводзячы вынікі Дня Савета, які прайшоў днямі на тэрыторыі Азяранскага сельсавета.

На цяперашні час на тэрыторыі Ленінскага сельсавета пражывае 585 пенсіянераў. Клопат пра кожнага з іх праяўляецца і дзякуючы працы пярвічнай ветэранскай арганізацыі, што дзейнічае ў гэтым Савеце. Нядаўна адбыўся справаздачны сход гэтай грамадскай структуры, на якім старшыня пярвічкі Ада Рудзінская падрабязна расказала пра ветэранскія справы.

Нельзя не заметить, как в последние годы красивеют наши города и села, ухоженными становятся дома и дворики, цветами и скульптурными композициями радуют улицы. Люди привыкают жить красиво, и сами активно включаются в работу по наведению порядка на земле. Перемены к лучшему заметны и на территории Ленинского сельсовета.

Наша размова – са старшынёй Мілевіцкага сельсавета М.А. ПРЫШЧЫКАМ.

В этом учебном году детский сад агрогородка Ленин переехал в новые стены. Теперь он размещается в левом крыле Ленинского учебно-педагогического комплекса детский сад-средняя школа.

Успешно справляются со своей работой сотрудники Ленинского отделения почтовой связи. Доведенные в минувшем году планы они выполнили на 101 процент, рентабельность составила 50,1 процента со знаком «плюс».

Удивить людей, зажечь их, вызвать у них интерес — вот тот путь, по которому идут работники Ленинского молодежного центра культуры. А этого достигают посредством самых разнообразных мероприятий, к каждому из которых подходят с душой.

Ленинская школа является одной из немногих в районе, где достигнуты успехи по привитию ученикам любви к сельскому труду.